بر کسی پوشیده نیست که سیستمعامل اندروید به کند شدن با گذشت زمان معروف است. حتی اگر اینچنین هم نباشد، در مقایسه با سیستمعامل رقیب یعنی iOS از لحاظ سرعت تا حدودی پایینتر قرار دارد. خصوصا بعد از چند سال استفاده. البته این مشکلات وقتی از گوشیهای بالارده استفاده کنید تا حد زیادی رفع میشوند و خب کمتر پیش میآید بشنویم یک گوشی پرچمدار اندرویدی پر است از لگ و باگهای گاه و بیگاه. ولی میانردهها غالبا کندتر هستند و بعد از چند سال استفاده کند میشوند و راهی هم برای بازگشت به شرایط خوب اولیه وجود ندارد. مشکلات اینچنینی در طول زمان تا حد زیادی حل شد اما به نظر میرسد گوگل بعد از ۱۳ سال توانسته با اندروید ۱۲ این مشکل را کاملا حل کند.
قبل از اینکه بدانیم اندروید ۱۲ چگونه توانسته این مشکل را حل کند، بد نیست دلیل اصلی کند بودن این سیستمعامل محبوب و معروف را هم بدانیم. به طور خیلی خلاصه اگر بخواهیم بگوییم، اندروید یک سیستمعامل فوقالعاده پرمصرف است. منظور از پرمصرف، از لحاظ انرژی نیست، بلکه منابع سیستمی مد نظر است.
اندروید مشهور است به اینکه پردازشهای زیادی را در پسزمینه اجرا میکند و به همین خاطر دستگاهی که خریداری میکنید اگر پرچمدار نباشد و میزان رم بالایی نداشته باشد، به احتمال زیاد با مشکلاتی مواجه خواهد شد (کندی و لگ). این موضوع شاید در اوایل دورهی استفاده خود را نشان ندهد اما حتی در تعداد کمی از پرچمدارها هم بعد چند سال شاید با کندی مواجه شوید.
اما اوضاع در مقایسه با چند سال اخیر واقعا فرق کرده. در آن زمان پیشرفتهای سختافزاری به کندی صورت میگرفت. تغییرات اگرچه محسوس اما با این حال طوری نبودند که تجربهی استفاده از یک گوشی را دگرگون کنند. اما سختافزار به نسبت آنچه که ۱۰ سال اخیر دیده بودیم فوقالعاده پیشرفتهتر و قدرتمندتر شدهاند.
برای مثال میزان حافظهی رم از ۲ یا ۳ گیگابایت به ۶/۸/۱۲ و در مواقعی حتی به ۱۶ و ۱۸ گیگابایت هم رسیده. البته ۱۸ گیگابایت رم را در گوشیهای گیمینگ شاهد هستیم ولی ۱۶ گیگابایت حتی در پرچمدارهای معمولی نظیر گلکسی S21 اولترا و S20 اولترا هم دیده میشود. بنابراین اجرای چندین برنامه به صورت همزمان و کار کردن با گوشی در حالت عادی هیچ هنگ و لگی را برای گوشیهای امروزی بوجود نمیآورد.
از لحاظ پردازشی اما شرکتهایی نظیر کوالکام و سامسونگ با اسنپدراگون ۸۸۸ و اگزینوس ۲۱۰۰، در عمل توانستند شانه به شانهی پردازندههای فوقالعاده قدرتمند اپل، حتی A14 موجود در سری آیفون ۱۲ حرکت کنند. هرچند از لحاظ گرافیکی هنوز نتوانستند به آنچه که اپل تولید میکند برسند. اما خب در انجام هیچ بازی یا اپلیکیشنی به مشکل بر نخواهید خورد و پیشرفت به وضوح دیده میشود.
با این اوصاف افزایش چشمگیر میزان رم و پردازندهی مرکزی باعث شده عملکرد گوشیهای اندرویدی در استفادهی روزمره بسیار بهتر شود. حتی شرکتی مثل سامسونگ که گوشیهایش به کندی و هنگ کردن بعد از چند سال معروف هستند، توانسته طی چند سال اخیر با بهینه کردن رابط کاربری خود به پیشرفت چشمگیری دست پیدا کند.
اما میدانیم سختافزار همه چیز نیست. همانطور که گفته شد، گاهی اوقات پرچمداران اندرویدی هم بعد از یکی دو سال استفاده کند میشوند و نمیتوانند خود را با نیازهای این سیستمعامل هماهنگ کنند. اینجاست که گوگل باید ورود کرده و کمی از پرمصرفی اندروید بکاهد. آنچه که باعث شده گوشیهای اپل بعد از حتی ۴ یا ۵ سال استفاده همچنان سریع و روان بمانند، هماهنگی بینظیر بین سختافزار و نرمافزار است. بنابراین از یک جایی به بعد نرمافزار باید خود را با سختافزار هماهنگ کند.
اینطور که به نظر میرسد، اندروید ۱۲ شروعی است برای تغییرات انقلابی در سیستمعامل اندروید. ظاهرا بالاخره قرار است بعد از چندین سال، اندروید را هم یک سیستمعامل بسیار سریع و روان بدانیم که در گوشیهای میانرده هم عملکرد کمنظیری از خود به نمایش میگذارد.
گفته میشود گوگل در اندروید ۱۲ کنترل بیشتری روی پردازشهای پسزمینه اعمال کرده، پردازشهایی نظیر Android System Server ،Activity Window و Package Manager که بخش بزرگی از منابع سیستمی را مشغول خود میکنند. این پردازشها گاهی اوقات به صورت همزمان صورت میگیرند و به همین خاطر گوشیهای میانرده و اقتصادی نمیتوانند در همان لحظه هم به نیازهای کاربران پاسخ دهند هم این پردازشها را کنترل کنند. اینجاست که هنگ، لگ و مواردی از این دست اتفاق میافتد.